Burgemeesters in oorlogstijd
Onlangs kwamen twee plattelandsscholen met twee plattelandsrectoren in het nieuws. Het leek een onbelangrijk berichtje over dat afgelaste optreden van cabaretier Ewout Jansen. En het gebeurt wel vaker dat toneelsstukken worden verboden. Niets aan de hand, dus. Waar heb ik het over?
Dat zal ik u vertellen. Ik heb het over twee burgemeesters in oorlogstijd die een conferencier beletten het vrije woord te voeren, vanwege het simpele feit dat de jonge artiest het heeft gewaagd een godsdienst enigszins op de hak te nemen. Ik heb het over twee laffe managers die het principe van de vrije meningsuiting te grabbel gooien. Ik heb het over ontwikkeld geachte publieke werkers die het gedachtengoed van de seculiere staat niet kennen. Kortom, ik heb het over twee mannen die het principe van de dhimmitude omarmen: u weet wel, die regel uit landen met een islamitische staatsgodsdienst waarin andersdenkenden alleen worden getolereerd als ze zich niet te veel roeren. U kunt het nalezen bij Hans Jansen (inderdaad, toevallig de vader van de cabaretier) in “De terugkeer van de Geschiedenis”, eerder verschenen in de bijlage “Letter en Geest” van het dagblad Trouw. Misschien ook iets voor beide heren uit de Achter(lijk)hoek.